Άγγελος Μαυρόπουλος: Ο Αριστοκράτης Ρολίστας του Ελληνικού Κινηματογράφου
Ο Άγγελος Μαυρόπουλος, μια από τις πιο εμβληματικές προσωπικότητες του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου, αποτελεί παράδειγμα αφοσίωσης στην τέχνη και στην υποκριτική. Γεννημένος το 1901, ο Μαυρόπουλος υπήρξε ένας ιδιαίτερα χαρισματικός ηθοποιός που κατάφερε να αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα του στη χρυσή εποχή του ελληνικού κινηματογράφου, παρόλο που δεν υπήρξε ποτέ το «πρώτο όνομα» του θεάτρου ή του σινεμά. Η μοναδική του παρουσία και το χαρακτηριστικό αριστοκρατικό του στιλ τού εξασφάλισαν σημαντικούς ρόλους και μια μόνιμη θέση στη συνείδηση του κοινού.
Οι πρώτες του μέρες στο θέατρο
Η καλλιτεχνική του πορεία ξεκίνησε νωρίς, καθώς από τα 17 του χρόνια βρέθηκε για πρώτη φορά στο μουσικό θέατρο, έναν χώρο που θα τον καθόριζε και θα τον έκανε διάσημο. Η πρώτη του εμφάνιση έγινε στην οπερέτα «Πριγκίπισσα των δολαρίων» το 1918, υπό τη διεύθυνση της Νίνας Αφεντάκη. Ο νεαρός Μαυρόπουλος έδειξε από νωρίς το ταλέντο του στο θεατρικό σανίδι και σύντομα κέρδισε το σεβασμό των συναδέλφων του, ενώ η πορεία του στο μουσικό θέατρο ήταν λαμπρή, με την συμμετοχή του σε πολλές παραγωγές. Ο κόσμος του βαριετέ και της οπερέτας, με την έντονη μουσική και θεατρική ένταση, αποτέλεσε το ιδανικό πεδίο για τον Μαυρόπουλο να εκφραστεί καλλιτεχνικά.
Η ζωή του στα παρασκήνια ήταν γεμάτη από επαγγελματικές επιτυχίες και προσωπικές στιγμές, καθώς το ταλέντο του δεν περιοριζόταν μόνο στην υποκριτική αλλά επεκτεινόταν και στη μουσική. Παράλληλα, υπήρξε δυναμικός συνδικαλιστής, παλεύοντας για τα δικαιώματα των ηθοποιών και για τις συνθήκες δουλειάς στον καλλιτεχνικό χώρο.
Η μετάβαση στον κινηματογράφο
Η μετάβασή του στον κινηματογράφο, αν και αργή, υπήρξε εξίσου σημαντική. Ο Άγγελος Μαυρόπουλος έκανε την πρώτη του εμφάνιση στην κινηματογραφική οθόνη το 1959, σε ηλικία 58 ετών, και ήδη από την πρώτη του ταινία, «Ένας Βλάκας και Μισός» του Δαλιανίδη, άφησε έντονο το αποτύπωμά του. Η ερμηνεία του ως δικαστής και η ατάκα του για τον «βλάκα» του ελληνικού κινηματογράφου, «το δικαστήριο απαλλάσσει τον κατηγορούμενο λόγω βλακείας», έγινε μια από τις πιο χαρακτηριστικές σκηνές στην ιστορία του ελληνικού σινεμά.
Το χαρακτηριστικό παρουσιαστικό του, το οποίο συνδύαζε ευγένεια και αριστοκρατικό αέρα, τον καθιέρωσε ως τον «κακό» ή τον αυστηρό μεγαλοαστό στην οθόνη. Αξιοποιώντας το στιλ του και τη φυσική του παρουσία, εμφανίστηκε σε πάνω από 70 ταινίες, κάνοντάς τον έναν από τους πιο σημαντικούς δευτεραγωνιστές του ελληνικού κινηματογράφου της δεκαετίας του 1960.
Ο τύπος του αμείλικτου και αυστηρού
Ο Μαυρόπουλος βρέθηκε σε ρόλους που απαιτούσαν μια αυστηρή και επιβλητική προσωπικότητα. Έπαιξε δικαστές, αστυνομικούς, στρατηγούς και διοικητές, ρόλους που του ταίριαζαν απόλυτα λόγω του επιβλητικού παρουσιαστικού του και της ικανότητάς του να ερμηνεύει πειστικά τέτοιες προσωπικότητες. Ανέλαβε σημαντικούς ρόλους σε ταινίες όπως «Κορίτσια για φίλημα» (1965), «Έγκλημα στο Κολωνάκι» (1966), «Δόλωμα» (1964), «Μια τρελή, τρελή οικογένεια» (1965) και πολλές άλλες, όπου έδειξε τη δύναμή του να ζωντανεύει αυστηρούς χαρακτήρες με μια μοναδική ισορροπία μεταξύ αυστηρότητας και γοητείας.
Ο Μαυρόπουλος ως μέρος της χρυσής εποχής του ελληνικού σινεμά
Η περίοδος του 1960 και του 1970 υπήρξε η χρυσή εποχή του ελληνικού κινηματογράφου και ο Μαυρόπουλος ήταν στην καρδιά αυτής της δημιουργικής αναγέννησης. Στην πρώτη του συνεργασία με τη Φίνος Φιλμ το 1961, με την ταινία «Ζητείται Ψεύτης», καθιερώθηκε στην κινηματογραφική βιομηχανία, με τις εμφανίσεις του να χαρακτηρίζονται από την ωριμότητά του και την ερμηνευτική του δεινότητα. Οι παραγωγές αυτής της εποχής, γεμάτες αστεία και δραματικές καταστάσεις, αξιοποίησαν τη δυναμική του Μαυρόπουλου ως έναν ηθοποιό που μπορούσε να αποδώσει με επιτυχία τόσο κωμικούς όσο και σοβαρούς ρόλους.
Η συμμετοχή του στις ταινίες του Φίνου του χάρισε μια ξεχωριστή θέση στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου, ενώ η ανεκτίμητη αξία των ερμηνειών του παραμένει ακόμα και σήμερα εμφανής, ειδικά σε ταινίες που έχουν γίνει κλασικές.
Ο προσωπικός του βίος
Πέρα από την καλλιτεχνική του πορεία, η προσωπική ζωή του Μαυρόπουλου είχε τη δική της συναισθηματική ένταση. Ήταν παντρεμένος δύο φορές. Πρώτα με τη Μαρίκα Κρεβατά, εξίσου εξαίρετη ηθοποιός.
Μαζί της απέκτησε την κόρη τους, τη Γκέλυ Μαυροπούλου, μια επίσης πολύ δημοφιλή ηθοποιό.
Στη συνέχεια, παντρεύτηκε την ηθοποιό Καίτη Βερώνη, με την οποία μοιράστηκε πολλά χρόνια της ζωής του, με τη συνεργασία τους να είναι συνεχής στο μουσικό θέατρο και αργότερα στον κινηματογράφο.
Η κληρονομιά του
Ο Άγγελος Μαυρόπουλος έφυγε από τη ζωή το 1979, αφήνοντας πίσω του μια κληρονομιά που αποδεικνύει το βάθος της υποκριτικής του ικανότητας και το ήθος του ως καλλιτέχνης. Παρά την αργή του είσοδο στον κινηματογράφο, ο αντίκτυπος του στην ελληνική κινηματογραφική παραγωγή ήταν μεγάλος, και ο ρόλος του ως το ιδανικό παράδειγμα του δευτερορολίστα ηθοποιού που καθορίζει την ποιότητα μιας ταινίας παραμένει αξεπέραστος.
Η πορεία του στον κινηματογράφο και το θέατρο, η ευγένεια του χαρακτήρα του και η σεμνότητα του εκτός οθόνης τον καθιέρωσαν ως έναν από τους μεγαλύτερους Έλληνες ηθοποιούς του 20ού αιώνα, ενός αριστοκράτη του θεάτρου και του κινηματογράφου που θα θυμόμαστε πάντα με σεβασμό.