Ο Σεισμός της Ιερισσού το 1932: Καταστροφή και Αναγέννηση

Στις 26 Σεπτεμβρίου 1932, η Ιερισσός, μια παραλιακή πόλη στη Χαλκιδική, βίωσε έναν από τους πιο καταστροφικούς σεισμούς στην ιστορία της, με μέγεθος 7 Ρίχτερ. Το επίκεντρο του σεισμού ήταν κοντά στη θάλασσα, και η πόλη ισοπεδώθηκε, αφήνοντας πίσω της εκατοντάδες νεκρούς και χιλιάδες άστεγους. Οι πρώτες εκτιμήσεις κάνουν λόγο για περίπου 161 έως 491 θύματα από τον σεισμό, ο οποίος προκάλεσε τεράστιες υλικές ζημιές σε ολόκληρη την περιοχή.

Η Φυσική Καταστροφή και τα Επακόλουθα

Ο σεισμός συνοδεύτηκε από πολλούς μετασεισμούς, μερικοί από τους οποίους ήταν επίσης πολύ ισχυροί, φτάνοντας τα 6,0 και 6,3 Ρίχτερ τις ημέρες που ακολούθησαν. Ο ισχυρότερος μετασεισμός σημειώθηκε στις 11 Μαΐου 1933, με μέγεθος 6,3 Ρίχτερ. Επιπλέον, αναφέρθηκε ένα μικρό τσουνάμι με ύψος κύματος 1 μέτρο, το οποίο προσέθεσε στη γενική καταστροφή, αν και δεν προκάλεσε περαιτέρω θανάτους.

Ανοικοδόμηση και Νέα Ιερισσός

Η πόλη της Ιερισσού αναγεννήθηκε πλήρως μετά τον σεισμό. Οι κάτοικοι αναγκάστηκαν να ξαναχτίσουν την πόλη σχεδόν από το μηδέν, καθώς τα περισσότερα κτίρια είχαν καταρρεύσει. Η νέα πόλη χτίστηκε πάνω από το αρχαίο νεκροταφείο της Άκανθου, μιας ιστορικής πόλης που ιδρύθηκε τον 7ο αιώνα π.Χ. από αποίκους της Άνδρου. Η Ιερισσός σήμερα αποτελεί διοικητικό κέντρο της περιοχής και είναι γνωστή για το πλούσιο πολιτιστικό και ιστορικό της υπόβαθρο.

Η Σημερινή Ιερισσός

Η σύγχρονη Ιερισσός είναι μια όμορφη παραλιακή πόλη με έντονη πολιτιστική ζωή. Είναι γνωστή για την αλιεία της και τα καρνάγια της, ενώ οι κάτοικοι της περιοχής συνεχίζουν την παράδοση της ναυπηγικής που μεταδίδεται από γενιά σε γενιά. Η πόλη είναι επίσης γνωστή για τη γαστρονομία της, με έμφαση στα τοπικά ψάρια, όπως το ορκίνι, ένα είδος τόνου που αλιεύεται από τον Μάιο έως τον Ιούνιο.

Παραδόσεις και Πολιτιστική Κληρονομιά

Ένα σημαντικό έθιμο της περιοχής είναι το “Μαύρο Αλώνι”, που γιορτάζεται κάθε Τρίτη του Πάσχα, προς τιμήν των 400 Ιερισσιωτών που σφαγιάστηκαν από τους Οθωμανούς το 1821. Η ιστορία αυτής της σφαγής αναβιώνεται με έναν παραδοσιακό χορό, τον καγκέλευτο, που αντιπροσωπεύει τα βήματα των καταδικασμένων προς θάνατο.

Πηγές:

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *